Ode To The Only Girl - John Edward Williams

En dan zijn er die rare momenten dat je denkt: Daar is ze. Ik zie ze. Nee, ik droom. Het is toch waar. Dan die scherpe pijn en het besef. En het langzame ontwaken: en toch waren het mooie 26 jaren, die we niet willen missen.








I've seen you many times in many places
Theater, bus, train, or on the street;
Smiling in spring rain, in winter sleet,
Eyes of any hue in myriad faces;
Midnight black, all shades of brown your hair,
Long, short, bronze or honey-fair.
Instantly have I loved, have never spoken;
Slowly a truck passed, a light changed,
A door closed - all seemingly pre-arranged -
Then you were gone forever, the spell was broken.
Ubiquitous only one, we've met before
A hundred times, and we'll meet again
As many more; in hills or forest glen,
On crowded street or lonely, peaceful shore;
Somewhere, someday - but how will we ever know
True love, how will we ever know?