In september 2012 krijgt Veerle een gezichtsverlamming ten gevolge van bijkomende groei van de tumor. Men doet een herbestraling van 5 x 4Gy van 24 tot 28 september.


Die herbestraling is zo zwaar dat bij de voorlaatste bestraling donderdag Veerle uit de auto moet gedragen worden en met een rolstoel naar de radiotherapie wordt gereden. Mama mag met haar mee naar de bestralingsunit om haar op de tafel te helpen. Bij het naar buiten komen uit de bestralingsunit wordt ze ondersteund / gedragen door 2 verplegers tot aan haar rolstoel.

Veerle kan het toch niet laten om met met verplegers wat flauwe moppen te tappen. Ze krijgt een corticoïde-shot in de buik. Binnen de paar uren wordt ze al wat krachtiger.

Op het einde van deze week bestraling weegt ze nog 42,6 kg.


De derde chemokuur, die een zestal weken na de herbestraling gepland is, kan slechts beginnen als ze wat gerecupereerd is. Dus, Veerle zet zich recht en gaat er weer voor.

En als Veerle er voor gaat, dan betekent dat ook iets. De grafiek van haar gewicht wordt tegen het bord gehangen en elke week ziet ze haar gewicht stijgen met 1 tot 2 kg. Tegen kerstmis is haar gewicht van 42.6 kg tot boven de 57kg. Een stijging van 1.2 kg per week.

Veerle en haar gewicht


Op 7 oktober, tien dagen na de laatste bestraling, gaat ze met papa even het straatje in. Het lukt haar om ongeveer 10 meter te doen. Dan moet ze - langzaam en voorzichtig - terug naar huis en in de zetel. Op 27 oktober weegt ze meer dan 47 kg en gaat ze de eerste keer mee winkelen in de Colruyt.


Zeg nooit: het is onmogelijk, als het niet onmogelijk is.


Wat ze ontelbare malen zei: Don't worry, be happy!