Eten als kankerpatiënt in UZ GasthuisbergPositief werken is Heerlijk Veerlijk |
|
Veerle heeft zich tijdens haar ziekte altijd maximaal positief opgesteld. De moeilijke dingen als kankerpatiënt lachte ze weg of vergat ze zo snel mogelijk. Wat niet te veranderen was, accepteerde ze zonder zucht of gezeur. Ze lachte daarvoor veel te graag. Maar betekent dat er niets kan veranderen of verbeteren voor degenen die na haar zullen komen? Als we terugblikken op die 18 maanden van haar ziekte, dan zijn er die kleine onbelangrijke (?) ongemakken die ze moest verduren. En kan dat niet beter?
Zo zijn er twee ongemakken, die de kwaliteit van haar leven sterk bepaalde:
Het was voor haar en voor ons onbegrijpelijk dat zo weinig aandacht hieraan werd aan besteed. In een maatschappij die niets anders doet dan smaakjes en geurtjes creëren voor elke nichemarkt, die maar te vinden is. We waren in een moeizaam gesprek met Pfizer als producent ervan, maar zij hebben aangegeven niets hieraan te willen doen. Zie ook de tab rond de slechte medrolsmaak. b. Het onaangepaste eten in het ziekenhuisEten als kankerpatiënt in een kliniek is niet vanzelfsprekend. Toch heeft UZ Gasthuisberg erg positief gereageerd op onze vraag om de levenskwaliteit van de kankerpatiënt hier te verbeteren.
Eten in een kliniek als kankerpatiëntVanaf haar diagnose verbleef Veerle 10% van de dagen, die haar restte, in het UZ Gasthuisberg. Alle andere bezoekjes aan de onco-afdeling en de radio-afdeling voor haar behandelingen betekenden nog eens bijna 10% van de resterende dagen. Van die tijd in en met het ziekenhuis viel het Veerle op hoe lief en behulpzaam de mensen waren. Maar als patiënt onderga je de onbelangrijke dingen elke dag evenzeer of zelfs meer dan de grote dingen des levens. Veerle had vaak problemen om te eten en verloor dan snel gewicht. Hierbij was dan een energierijk dieet noodzakelijk. Grappig was dan dat een diëtiste van het ziekenhuis erbij gehaald werd om goede raad te geven. Het was grappig omdat we - eens thuis - veel van die raadgevingen succesvol konden volgen, maar dat het ziekenhuis die eigen raadgevingen absoluut zelf niet volgde. Basisregels om te volgen volgens de diëtiste van het ziekenhuis o.a. : frequent eten (bv om de 2 uur); weinig eten; eten aangenaam ogend maken; afwisselend … Energierijk op de onco-afdeling in het ziekenhuis betekende drie maaltijden. Met als hoogtepunt een overvol bord 's middags, dat alleen bij het zien ervan tot misselijkheid leidde. En dat kan flauw klinken. Maar ons meiske was wel met een dodelijke ziekte aan het sparren. Een kankerpatiënt wordt chronisch geplaagd door allerlei ongemakken en pijntjes. Die patiënt is al erg verzwakt en hulpeloos. En dan komt (op de koop toe) er de druk erbij om goed te eten en het niet te kunnen.
De reactie van UZ GasthuisbergHet is niet fijn om kritiek te krijgen. Zelfs als die goed bedoeld is. Maar UZ Gasthuisberg en Luc Vanhaverbeke - diensthoofd facilitaire dienst - hebben dit positief (of Heerlijk Veerlijk) opgepakt. De eerste email hebben we eind juni 2013 verstuurd naar haar behandelende geneesheren. Dezelfde dag kregen we al bevestiging van ontvangst en werd de email verder doorgestuurd. Binnen de week gaf de ombudsdienst een eerste antwoord. Eind juli werd door Luc Vanhaverbeke een lijst van actiepunten doorgegeven. En tegen eind oktober 2013 is de stand van zaken opgemaakt. Hier de lijst van de verbeterpunten, waarmee UZ Gasthuisberg stap voor stap de kwaliteit van het leven voor de patiënt probeert op te vijzelen:
|